De kindertijd
November; met 2 kinderen van 6 en 9 jaar oud is Sinterklaas thuis het onderwerp van gesprek. De oudste van 9 gelooft niet meer maar zet klokslag 18.00u de TV aan voor het nieuws met Dieuwertje Blok. Ze maakt surprises en gedichten maar staat ook gespannen in de rij om de Pieten de hand te schudden. De jongste draagt tegenwoordig nog maar 1 schoen en begint met liedjes zingen zodra ze haar ogen opent. Ze ontbijt nog net niet met pepernoten en is continue aan het afwegen wat ze zegt en wat de luisterpiet daar dan van vindt. Wat is het toch heerlijk om zo onbevangen in iets te geloven. De Sinterklaas tijd is een opeenvolging van onwaarheden en leugentjes om bestwil op een bedje van strooigoed en schoencadeau ’s. En ik hou ervan.
Geloof; fictie of waarheid
Is er leven na de dood? Is liefde oneindig? Is er toekomst op aarde? Waar geloven wij grote mensen eigenlijk nog in? Ik… ik geloof in geloven. Dat er iets is; dat het allemaal goed komt; dat iedereen goede intenties heeft; en dat het heerlijk is om te geloven zonder wetenschappelijke onderbouwing.
Laat me
Ooit gezongen door Ramses Shaffy en prachtig gecoverd door Stef Bos en Miss Montreal in de Beste Zanger 2020.
Laat me, laat me
Laat me m’n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.
Ik blijf nog lang en liefst nog langer,
laat me blijven wie ik ben.
Doe mee
Geloof me; de maatschappij komt beter tot zijn recht als iedereen elkaar laat en laat geloven. Zonder oordeel, zonder beïnvloeding, zonder standpunt, zonder overtuiging. Kunnen we afspreken om dat eens te proberen? Allemaal? Want Sinterklaas is net als de liefde en als de toekomst; je moet erin blijven geloven.
